Στο Ισλάμ όλος ο πλούτος και όλες οι περιουσίες είναι ιδιοκτησία του Αλλά(χ) που ο ίδιος εμπιστεύτηκε στους ανθρώπους. Είναι για αυτούς μια ευθύνη. Ο πλούτος πρέπει να αποκτάται με θεμιτούς τρόπους και να ξοδεύεται επίσης με θεμιτούς τρόπους, όπως ξοδεύοντας για τον εαυτό μας και για εκείνους που εξαρτώνται από εμάς, χωρίς υπερβολές και σπατάλες. Ο Απεσταλμένος του Αλλά(χ) Μωχάμμαντ (Το Έλεος Του Αλλά(χ) και ειρήνη σ’ αυτόν) είπε: «Την Ημέρα της Κρίσεως κανένας δούλος [του Αλλά(χ)] δεν θα μπορέσει να προχωρήσει ούτε ένα βήμα μέχρι να κληθεί να λογοδοτήσει για τέσσερα πράγματα: για το χρόνο του και πώς τον ξόδεψε, για τα νιάτα του και πώς τα πέρασε, για το χρήμα του και πώς το κέρδισε και το ξόδεψε, για τις γνώσεις του και πώς τις χρησιμοποίησε». (Ατ-Τίρμιδι). Ο πλούτος πρέπει να ξοδεύεται σωστά. Ο Αλλά(χ) είπε:

Ευσέβεια δεν είναι να στρέφετε το πρόσωπό σας προς Ανατολάς ή προς Δυσμάς, αλλά η [αληθινή] ευσέβεια είναι εκείνου που πιστεύει στον Αλλά(χ), στην Εσχάτη Ημέρα, στους Αγγέλους, στο Βιβλίο, στους προφήτες και να δίνει από την περιουσία του, όσο και να την αγαπάει, στους συγγενείς, στα ορφανά, στους άπορους, στους οδοιπόρους, στους επαίτες και για την απελευθέρωση των σκλάβων. (Κοράνι 2:177).